dyzmek_zabrze
|
Wysłany:
Śro 18:38, 12 Lip 2006 |
|
Raúl González Blanco urodził się w Madrycie 27 czerwca 1977 roku. Od małego interesował się piłką, jego zainteresowania zmierzały jednak nie do Realu, lecz innego stołecznego klubu – Atlético. Pierwsze treningi pobierał w małym klubiku San Cristobal de los Angeles Madryt, po czym trafił właśnie do młodzieżowych drużyn Atlético. Po dwóch latach treningów w tych drużynach, kontrowersyjny prezes drużyny Jesús Gíl postanawia zrezygnować ze szkółki, jako że jest ona nieopłacalna! Wtedy to właśnie 15-letni Raúl decyduje się na przejście do Realu. Tam w rozgrywkach drużyn młodzieżowych strzela kilkadziesiąt goli i trafia do drugiej drużyny.
Nie gra tam jednak długo, gdyż 29 października 1994 roku debiutuje w lidze meczem przeciwko Zaragozie. Ogromny talent młodego Hiszpana dostrzega także jeden z wielkich piłkarzy Realu Madryt, który właśnie kończy karierę. Słynny "Sęp" (czyli Emilio Butragueño) przekazuje mu koszulkę ze swoim numerem. Raúl gra coraz częściej od pierwszej minuty. W sezonie 1994/1995, zakończonym mistrzostwem Realu, Blanco wystąpił w Primera División 28 razy i 9 razy trafiał do siatki przeciwnika. W kolejnych sezonach staje się już podstawowym zawodnikiem, strzela coraz więcej goli. Sezon 1995/1996 kończy z 19 trafieniami na koncie, a następny z 21. Owe 21 goli w znaczącym stopniu przyczynia się do zdobycia kolejnego mistrzostwa w La Liga. Wcześniej, w 1996 roku zdobywa wicemistrzostwo Europy U-21. W tym samym roku debiutuje w pierwszej reprezentacji Hiszpanii, a było to 9 października w Pradze – w meczu przeciwko Czechom. Kolejny sezon był trochę gorszy w wykonaniu Raúla, w lidze strzelił tylko 10 bramek i został przyćmiony przez kolegę z zespołu, Fernando Morientesa. Może się jednak cieszyć za to ze zdobycia Pucharu Mistrzów, który wraca do Madrytu po 32 latach.
1998 r. – Raúl González jedzie na Mistrzostwa Świata we Francji, które kończą się niepowodzeniem. W listopadzie Real wygrywa kolejne trofeum jakim jest Puchar Interkontynentalny, zdobyty między innymi dzięki fenomenalnej bramce Raúla, kiedy to "położył" dwóch obrońców brazylijskiego Vasco da Gama i strzelając tuż przy słupku nie dał szans bramkarzowi. Sezon 1998/1999 Real zakończył bez znaczących sukcesów, jednak Raúl z 25 bramkami na koncie został królem strzelców (Pichichi) ligi hiszpańskiej. Rok następny to znowu świetna postawa Realu w Champions League, który dochodzi do finału, gdzie pokonuję Valencię 3:0, między innymi po bramce Raúla. W lidze kończy z "tylko" 17 trafieniami. Znów jedzie na wielką imprezę, jaką jest EURO 2000. Spisuje się poprawnie do czasu, gdy w ostatnich minutach meczu ćwierćfinałowego nie wykorzystuje karnego, dającego nadzieje na zwycięstwo z Francją. Jednak w klubie dalej gra świetnie i z 24 bramkami na koncie po raz drugi zostaje królem strzelców Primera División, a Real po raz dwudziesty ósmy zdobywa mistrzostwo kraju.
W sezonie 2001/2002 "Królewscy" dochodzą do finału Ligi Mistrzów, gdzie 2:1 pokonują Bayer 04 Leverkusen, a jedną z bramek strzela "cudowne dziecko Madrytu". Raúl nie jest typem środkowego napastnika, częściej gra cofnięty, ale potrafi stanąć w odpowiednim miejscu, by strzelić bramkę. Gdy drużynę opuścił etatowy kapitan – Fernando Hierro, to on przejął po nim opaskę. Mimo, że jest bardzo młody już teraz stał się jedną z legend madryckiego Realu.
Rozmaitości Osiągnięcia
Ksywka(i): El Siete, Raúlito
Jedzenie: Ryż z pomidorem
Muzyka: Hiszpańska (ulubiony zespół to
El Último de la Fila)
Książki: Dzieła Arturo Péreza Reverte
Film: "Uwierz w ducha"
Hobby: Polowania, gry komputerowe
Debiut ligowy w Realu Madryt:
1994/1995, 9. kolejka – 29.10.1994 r.
(3:2 → wyjazdowy mecz z Realem Zaragoza) → 17 lat
Wicemistrzostwo Europy U-21 → 1996;
Liga Mistrzów → 1998, 2000, 2002;
Puchar Interkontynentalny → 1998, 2002;
Superpuchar Europy → 2002;
Mistrzostwo Hiszpanii → 1995, 1997, 2001, 2003;
Superpuchar Hiszpanii → 1997, 2001, 2003;
Trofeo Santiago Bernabéu → 2005[/url] |
|